Dag 13 Sanur – NgurahRay airport – Klia – Schiphol

We worden waker in het paradijs en genieten van een uitgebreid ontbijt. En dan kunnen we natuurlijk nog een heerlijke ontspannende massage nemen voordat we om half één in de taxi naar het vliegveld stappen. Maar ja…we zijn nu in Sanur en we willen natuurlijk niet naar huis met het idee dat we iets gemist hebben. Dus slaan we de massage over en gaan we te voet op zoek naar een pilaar. Genoemd in de Lonley Planet en ook duidelijk aangeven op John zijn app. We eindigen in een doodlopende straat met nergens een pilaar te zien en ook nergens bordjes. We lopen terug naar het hotel en gaan met de shuttlebus van het hotel nog even down town Sanur in. Kijken nog even in the shopping mall, lopen een rondje en laten ons dan terugrijden. Het is leuk geweest, we gaan nog snel even zwemmen en lunchen voordat we in de taxi stappen. Op het vliegveld hebben we rustig de tijd om in te checken en dan is het dag, Denpasar, Dag Bali, Dag Indonesië.

In Kuala Lumpur gaan de vijf uur die we moeten wachten verrassend snel voorbij omdat we heerlijk tafelen bij een Japans restaurant en we er nog even achter komen dat Anneke de credit card kwijt is. Waarschijnlijk zit die nog in een ATM in Sanur…. L Gelukkig kunnen we pinnen met de gewone bankpas. En is met behulp van Arjen de credit card snel geblokkeerd.

De vliegreis gaat ook verrassend snel voorbij omdat we allebei het grootste deel van de reis slapen. En als we op schiphol eenmaal door de douane zijn zien we al snel bekende gezichten achter het glas. Mama en Henk staan al foto’s te maken, Syro zit bij Arjen op zijn nek heel hard te zwaaien en Rens staat met zijn neus tegen het raam geplakt! We zijn weer thuis! En het was een fantastische reis! We hebben prachtige dingen gezien. We hebben mooie, leuke en uitdagende dingen gedaan. We hebben grenzen verlegd, gelachen en gehuild. Maar bovenal hebben we genoten van alle fantastische indrukken en ik denk dat ik voor ons beide spreek als ik zeg dat we het nu al een beetje missen!

Iedereen bedankt voor de mooie en leuke reacties. Het is erg leuk om te lezen dat mensen hier met je meeleven en meegenieten. Dit was het voor nu, maar we hebben de smaak te pakken dus wie weet misschien was dit wel niet het laatste avontuur…..

Dag 12: Gili Meno - Gili trawagan - Sanur

Voorbereid op een rustige dag reizen en relaxen kwamen we nog even voor de nodige verrassingen te staan! Nog één keer ontbijten in het hutje aan de zee. Met uitzicht over parelwitte stranden en blauwer dan blauw water. Dan pakken we onze spullen en gaan we met een heel leuk klein traditioneel vissersbootje van Gili Meno naar Gili Trawagan. We zijn er bijna als Joh ineens roep: “Oeps! Ik ben wat vergeten. Ik had mijn zwembroek nog te drogen gehangen…. die hangt er nog!” Nu heeft hij op het eiland nog een mooie oranje Bintang (biermerk van Indonesië) zwembroek gekocht! We hebben dus nog even geshopt en gegeten voor we op de boot naar Sanur gingen. Op de boot krijgen we allemaal een flesje water en uitleg over de WC en plastic zakjes. We lachen er allemaal een beetje om, maar niet voor lang meer! Als de boot tien minuten onderweg is zijn de eerste mensen al naar achteren gerent en is de WC al steeds bezet! Gelukkig heb ik reispilletjes! Wonderpilletjes want ik heb nergens last van. En de boot vliegt af en toe! De golven klappen tegen de zijkant van de boot en gaan tot dak hoogte. We vallen af en toe van een golf naar beneden en klappen dan op het water. We worden herhaaldelijk met onze kont van de stoel gelanceerd. De kapitein doet zijn best, maar hij moet een aantal keer de motoren uitzetten en de boot op de golven laten meedeinen. Het is het ruigste boottochtje dat ik ooit heb meegemaakt en ik kijk relaxt uit het raam met een muziekje in mijn oren. Terwijl tegenover ons iemand van wit naar groen kleurt. Na 3,5 uur komen we in Sanur aan en worden we door de servicetaxi bij het hotel afgeleverd.

Ons laatste hotel op Bali, met een heerlijke douche, een hoekbad, een grote ruime wastafel met spiegels een hemelbed en…. Ja, onze privé tuin met privé zwembad! We mogen nog één nachtje genieten!

Dag 10/11 Padang Bai - Gili Meno

Omstreeks half 9 werden we bij het hotel opgehaald door een mannetje van ...... en die bracht ons naar het incheck gebouw. Hier was het een grote chaos van mensen die zich kwamen melden voor de overtocht. Na een uurtje wachten stonden er wat mensen op en liepen zelf naar de boot met het idee als jullie hier niks zeggen regelen we het zelf wel. En dat was maar goed ook! Een vrouw van het koffiehuis naast ons vertelde tegen Anneke dat wij ook maar moesten gaan anders zou het misschien niet goed komen dus ook wij gingen maar eens een kijkje nemen. En ja hoor de boot was er en iedereen was al aan boord aan het gaan toppie! De boottocht zelf was wel echt super gaaf! We zaten eerst binnen dit was ingedeeld als een soort van bus. Later mochten we ook bovenop de boot zitten yeah! Na het klimmen en klauteren langs de 5 motoren van 200pk kwamen we boven en zaten we heerlijk in de wind met een prachtig uitzicht. De route ging eerst langs Gili Tragawan en daarna naar Meno. Hoe dichter we bij het eiland kwamen hoe groter mijn smile werd. Parelwitte stranden en hemelsblauw water echt super tof! Eenmaal aangekomen op Gili Meno besloten wij om eerst even lekker aan het water te gaan eten. Ik check nog even de reservering van het hotel wat ik al gedaan had toen we nog in Singaraya zaten. Hotel moeilijk moeilijk op het gile-nogwat. Naja je voelt hem al aankomen dat hotel wat deze beste man geboekt had zat op Lombok en NIET op Gili Meno ai ai! Op zich best jammer want het hotel zag er op internet echt super uit maar helaas we moesten opzoek naar iets anders. Anneke vond dat we wel wat luxe mochten hebben dus gingen we met een pony-kar naar de andere kant van het eiland. We vragen netjes of er nog plek is maar ze zaten al vol oei en nu dan? Geen paniek er zitten nog genoeg hotels verderop. Je moet begrijpen dat als je over dat prachtig strand loopt en langs dat mooie blauwe water dat je er ook in wil zwemmen! Dus bij het eerst volgende hotel liepen we naar binnen. Een prachtig mooi klein dorpje achtig ding met bamboe huisjes. Ik was gelijk verkocht maar Anneke wat minder. Het eerst huisje dat ze ons lieten zien slaan we dan ook af maar de tweede nemen we. We hebben een vierkante kamer met daarin een bed met een klamboe en een kast. We moeten gebruik maken van gezamenlijke douches en of we wel de natuurlijke zeep wouden gebruiken van het hotel. Dit was omdat ze met het water wat wij verbruiken hun plantages weer kunnen voeden. Ik ben in de zevende hemel beland en vind het hier geweldig. Anneke wat minder ivm haar beestjes angst maar ze houd zich sterk en doet het prima. Overal staan bordjes voor het huren van snorkel spul en dat is dan ook het eerste wat ik doe!! Ik huur een duikbril met snorkel en een paar flippers en storm op het water af Anneke geniet lekker van haar boek in het strand hutje. Het water is lekker warm dus ik was er snel doorheen voor de mensen die het zich afvroegen. Wat je tijdens het snorkelen allemaal tegenkomt en ziet is niet te beschrijven. Het is daar zooooo verschrikkelijk mooi onder water!! Alsof je door een enorm aquarium zwemt met allerlei exotische vissen om je heen. Je ziet van alles! Van zee-egels tot inktvissen. Helaas heb ik me het schompes gezocht om Nemo maar die was niet thuis in zijn zee anomaniedinges. De rest van de tijd op Meno hebben we heerlijk uitgerust en genoten van het lekkere weer en de mooie natuur. De tweede dag staat dan ook in het teken van Eten, snorkelen, boek lezen, en Eten! Want als er iets is wat ze hier op Bali en de Gili-eilanden goed kunnen is het wel..... KOKEN!!!

Dag 9: Padang Bai - sideman

Gisteren zijn we met een taxi naar Padang Bai gegaan en hebben daar een kaartje voor de boot naar Gili geregeld. Vandaag willen we nog wat rijstvelden in de Sideman valei bekijken. Dus na ons ontbijt wordt er een taxi annex gids voor ons geregeld die ons de valei gaat laten zien. Hij stopt op een aantal plekken langs de weg waar we foto's kunnen nemen en de rijstvelden in kunnen lopen. Anneke glijd een keer lekker uit, met haar voet vol in de modderige ondergrond. De rijstvelden zijn prachtig maar wij zijn vandaag een beetje moe. We maken foto's kijken in en bij de rijstvelden. Maar verder geloven we het wel even. In sideman zelf kijken we nog in een werkplaats waar sarongs gemaakt worden. Met een houten weef machine en met de hand. De gids legt uit dat ze een week doen over een sarong omdat het vaak te warm is in de werkplaats en dan wordt er niet gewerkt. Het is mooi om te zien hoe het allemaal in z'n werk gaat. Op het naastgelegen terras genieten we nog even van het uitzicht op de rijstvelden en dan laten we onsweer naar huis rijden door de taxichauffeur. Het duurt erg lang voor we terug zijn want er is net een enorme ceremonie afgelopen en iedereen moet op weg naar huis. Vrachtwagens vol mensen en attributen komen langs. EEnmaal terug in Pandang Bai gaan we direct lunchen in een geweldige strandtent. Net nieuw, en heel leuk aangekleed. Het eten verast ons ook, er staat een topkok in de keuken! Na het eten lopen we naar Blue Lagoon Beach, een klimmetje en dan een kleine baai met wit strand waar we heerlijk gaan uitrusten en lekker liggen te niksen! Zwemmen wordt niet wat, helaas de zee is te wild en de rotsen te glad. John gaat nog weel evenop expeditie op de grote rotsen en wordt er helemaal wild van alle beestjes die hij ontdenkt.Het is net een beeldfragment uit 'Expeditie Robinson' hij wordt ook nauwlettend in de gaaten gehouden door een stel meiden die even verderop op het strand zitten. Maar als John in zijn element is moet hij scheiten! Dus gauw terug naar het hotel en daar nog even heerlijk in het zwembad gelachen om geintjes en gekkigheden van vroeger. Daarna heerlijk koud douchen (warm kennen ze hier denk ik niet, we douchen al vier dagen koud) en dan heerlijk eten in hetzelfde strandtentje als vanmiddag. We eten er de lekkerste steak die we ooit hebben gehad en hij kost nog geen zes euro!!!! We maken even een praatje met de eigenaresse een Sloveense. De tent wordt gerund door vier mensen Tsjechen en Slovenen. Wij genieten er heerlijk en John besteld perongeluk anderhalve liter bier! Oeps... hij gaat dan ook bij lange na niet op! Maar we kunnen wel lachen om het foutje. Daarna is het tijd om in te pakken en nog wat te lezen. Morgengaan we naar Gili Meno.

Dag 8: Beklimmen van de Batur

3.15 uur de wekker gaat! We moeten eruit want over twintig minuten staat onze gids op ons te wachten. Netjes op tijd komt een klein mannetje met een korte broek en hele oude rugzak waarvan de ritsen niet meer werken ons ophalen om de Batur te beklimmen. Hij geeft ons en flesje water en vertrekt meteen. Een klein stukje over de gewone weg en d an tussen de huizen door een paadje in dat al snel over gaat in een bospad. Eerst alleen wat zand, maar hoe stijler het wordt hoe meer boomwortels we tegen komen. Met onze zaklampen beschijnen we de grond voor onze voeten anders struikel je direct. In het begin van onze tocht wordt er ook nog gezellig gekletst, maar hoe verder we komen hoe stiller het wordt. Na een half uur stoppen we even om wat te drinken en de hartslag weer een beetje naar beneden te krijgen. Dan gaat de tocht verder omhoog, het wordt een beetje stijler en er komen ook een hoop stenen op het pad voorbij. Na een kwartiertje stoppen we weer even voor wat drinken en rust. Ik krijg een stok, dat is wel handig zometeen. Oke, dat zal dan wel denk ik nog. Maar geloof me de stok werd even later mijn beste vriend!!! Onze gids lacht een keer en zegt dan "We gaan nu zo het bos verlaten, hier heeft twee dagen geleden een grote brand gewoed die niet goed te blussen was" (dat hebben we gezien toen we hier aankwamen. De helicopter die we later hoorden kon het vuur niet in bedwang houden) "Vanaf nu wordt het ook stijl" Ach nu pas! Dusssssss..... Hij loopt deze route elke dag in het hoogseisoen. Nu nog maar drie of vier keer per week, laten we dus maar zeggen dat als hij het stijl vind het ook echt stijl is!!! We lopen door as en nasmeulende stukken hout tot we bij lavazand komen dat vervolgens verandert in lavagruis en lava stenen. Met als extra toefje een laagje as. Ik heb een lekker tempo te pakken en mijn stok is een fijne hulp. Het zweet staat meters dik op mijn rug maar het gaat lekker, als de gids vraagt of we willen stoppen zeg ik nee. Ik zit er helemaal in! De gids voor me die de weg wijst en John achter me, in mijn verbeelding vliegt hij achter me met gemak die berg op en heeft hij alle tijd om van het uitziht te genieten. Of het echt zo is, ik heb geen idee ik consentreer me op het keienpad onder mijn voeten en houd me in mijn hoofd steeds voor dat ik in de sportschool sta en Martha tegen ons roept: "Nog een zetje dames, volhouden, voelen we hem branden!" Nou ik voel ze branden hoor! Mijn kuiten staan op springen en voor mijn gevoel kunnen mijn knieen het elk moment begeven. Heel even nog rusten we een keertje uit en nemen de tijd om van het uitzicht te genieten. Maar als het groepje mensen dat we net hebben ingehaald dichterbij komt gaan we maar weer verder. Ons tempo ligt net iets hoger dan dat van hen en inhalen op deze smalle paadjes is niet heel handig. Dus schouders eronder en door! Net als ik denk dat we nog zo'n twintig minuten moeten wordt het pad minder stijl, als ik opkijk zie ik dat we er bijna zijn! En ineens dringt tot me door dat ik de top gewoon ga halen! En of het nu komt door het vroege tijdstip, het gebrek aan ontbijt of het feit dat we de afgelopen dagen al zoveel van ons lichaam gevraagd hebben ik weet het niet, maar het werd een nogal emotionele ontlading daar boven op het hoogste puntje van de krater. En wat was het alle moeite waard want het uitzicht was adembenemend mooi, helemaal toen de zon op kwam! Een prachtig gezicht die mooie oranje bal aan de hemel. Fantastisch. En toen genieten van een ontbijtje klaargemaakt in de hete stoom uit de vulkaan! Brood met gestoomde banaan, en een heerlijk eitje! Met een goed gevulde buik gingen we verder want ja, als je er toch bent wil je natuurlijk ook alles zien! Dus gaan we de krater rond lopen, glijden en klimmen. Hier en daar de hete stoom ontwijkend. Prachtig om te zien, de krater en uitzicht want ook het landschap verandert door de uitbarstingen van 1963 ligt er aan de andere kant van de krater een compleet lava landschap. Uiteindelijk lopen we langs een plek met apen, die daar de restanten van het ontbijt krijgen. En daarna weer door het bos naar benenden. Moe maar voldaan komen we weer bij ons hotel terug. Nat van het zweet, zwart van de lavastof en met hier en daar wat nieuwe schrammen moet de dag nog beginnen het is negen uur 's ochtends.

Dag 7: Pura Besakih - dagje rustig aan

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken naar de Pura Besakih de grootste tempel op heel Bali. Die een stukje de Angung berg op ligt. Het is een beetje bewolkt vandaag. Niet zo erg, maar dat betekend wel dat we de top van de Angung op 3100 meter niet kunnen zien. Op de parkeerplaats kopen we een sarong voor John en dan gaan we naar de tempel. We staan op de goede parkeerplaats heel dicht bij de ingang en hebben weinig last van mensen die van alles aan willen bieden. In de tempel lopen we echter rechtstreeks naar een plek waar we eigenlijk niet mogen kijken. Een ' beschermer van de tempel' zoals hij zichzelf noemde wees ons op de fout. Hij wilde ons wel rondleiden en daar hoeven we niet eens voor te betalen. Hij legt precies uit hoe alles werkt en waarom er 3, 5, 7, 9 of 11 daken op een tempel zitten. We krijgen alle zeven lagen van de Besakih te zien en gaan zelf ook nog ceremonieel bidden. Met een bakje rijst, cocos, bloemen, gras en wierrook. We bidden voor energie en voor wat we zelf maar willen. Het is best een indrukwekkend gebeuren. Als we de hele tempel hebben gezien gaan we terug naar de parkeerplaats waar we afscheid moeten nemen van onze Bumbel Bee! De man die de jeep op komt halen is echter vertraagt en komt pas een uur later. Hij heeft geen idee hoe we hier een taxi kunnen regelen, maar we mogen met de jeep naar ons hotel rijden dan komt hij achter ons aan en neemt dan de jeep mee! John is dolblij met de laatste rid en dan is het moment echt daar de Bumbel Bee rijdt weg zonder ons! Omdat het pinapparaat in het hotel stuk is moeten we boven naar een ATM, maar onze gids voor morgen; de Batur op, wil me wel even naar boven rijden, op de motor! Dus stap ik in korte broek, zonder helm bij hem achterop om het karrepad over te gaan! John drukt hem nog even op zijn hart dat hij langzaam aan doet, en hijknikt nederig. Hij rijdt een Yamaha dus dat moet goed komen! En het kwam goed, hij reed heel voorzichtig, haalde niet in bij onoverzichtelijke bochten en probeerde alle hobbels en kuilen te omzeilen. En eerlijk gezegd was de weg beter te doen op de motor dan met een auto. Het was echt super leuk! Verder hebben we vandaag even gezwommen en heerlijk gegeten. Daarna vroeg op bed morgen moeten we om half vier klaar staan om de Bratur te beklimmen en rond de krater te lopen.

Dag 6: Sayan - Luwak coffee - Bratur

De dag van de mooie verrassingen. Na ons ontbijt op de veranda besluiten we even een weggetje naar beneden naar de rivier te nemen. Het weggetje dat wij nemen houdt eigenlijk al gauw op. Maar er is een klein paadje tussen de struiken door. 30cm breed zand met hier en daar wat stenen. WE gokken het erop, laten we maar gaan. Nou dat hebben we geweten... dit is niet het normale pad naar beneden. We glijden een paar keer bijna weg, komen op een stukje waar we een heel smal richeltje hebben waar we voorl niet naar beneden willen vallen, en op andere plekken springen we maar gewoon naar benden. Met in ons achterhoofd dat als we hier weer omhoog moeten de Mudmasters misschien nog wel meevielen ;) Maar het was de moeite meer dan waard we komen beneden bij wat grote keien in het water en een hek met daarachter een oud vrouwtje op blote voeten en drie tanden ze wil geld anders mogen we er niet langs. We hebben heel weinig mee, maar al met al kiest ze eieren voor haar geld en neemt ze het kleine beetje aan en laat ons erdoor. Geniaal... we lopen op een smal paadje tussen kleine rijstvelden terwijl een slang voor onze voeten wegkronkelt de vlinders ons om de oren vliegen en de salamanders overal tussendoor kruipen. En nee Anneke heeft weer niet lopen gillen!!! Het uitzicht is adembenemend, de rijstvelden aan de andere kant van de kolkende rivier en daarboven en naast ons palmbomen en honderden soorten planten. Over allemaal kleine paadjes komen we uiteindelijk op een punt waar we niet verder kunnen. We lopen een stukje terug waar we een trap hebben gezien op goed geluk proberen we maar of deze ergens boven uitkomt. Halverwege staat weer een oud vrouwtje ze wijst ons de weg die naar Ubud gaat en als we daar naartoe willen moeten we bij haar betalen. Ons geld is op en we moeten gelukkig de andere kant op weer door de rijstvelden waar we op een nieuwe trap stuiten die ons tot bovenaan bij de weg brengt.

Onderweg naar Batur stoppen we even bij een bord met Luwak Coffee. We hebben wel eens zin om die koffie te proberen. Een enthousiaste man wacht ons op. En hij leid ons de struiken in en begint vol enthousiasme te vertellen over de planten en bomen die er staan. We zien lemongrass, vanille, cironella, papayabomen, gember struiken en gemberplanten ook laat hij de bonen zien waar de Luwak van eet. Hij plukt wat bessen van boom en laat ons zien hoe je die open breekt om er twee bonen in te vinden die eet het beestje op en poept ze uit. Daar maken zij dan coffee van! En die is verdomd lekker!! Hij laat ons van alles proeven en verteld honderd uit over zijn koffieplantage. Het is fantastisch. We mogen natuurlijk alles proven wat hij daar heeft en ook alles is daar te koop. Zijn enthousiasme doet wonderen want natuurlijk nemen we het een en ander mee. We maken hem nog even blij met een foto van onze Bumbel bee en gaan dan een ervaring rijker op weg naar Batur. Bijna bij de Bratur stuiten we op een tol we moeten een klein bedrag betalen om hier te mogen rijden. Prima, dat doen we en dan parkeren we aan de overkant om even wat te gaan eten. Bij het parkeren zien we pas hoe fantastisch het uiticht hier is! Recht voor ons ligt een rokende smeulende vulkaan en rechts van ons nog twee bergen waarvan 1 de Angung, de hoogste berg van Bali is. Het uitzicht is echt adembenemend en we schieten dan ook direct wat mooie plaatjes. John heeft al geprobeeert ze te uploaden maar de verbinding hier is extreem slecht. Niet heel gek want na het eten zijn we een karrepad de berg af ingegaan die ons brengt naar een klein plaatsje onder aan de voet van de Batur. Midden in het lavalandschap van de berg. We zitten hier compleet opgesloten met in het noorden de vulkaan en in het zuiden het meer. Er is 1 weg uit dit dal en dat is een afvalt weg ol hobbels, kuilen en gaten stijl omhoog en een plek waar honderen vrachtwagens af en aan rijden om lavazand naar bovn te brengen. Soms verliezen ze een halve kuub en die ligt dan ineens midden op de weg. En als die daar ligt kan je er niet zoveel meeer aan doen, de vrachtwagen stopt niet want dan komt hij de berg niet meer op. iedereen rijdt er maar omheen zo goed en zo kwaad als dat kan.

Ons hotel is een redelijk simpel ding met dan ineens een giganitsche kamer, er staat niet veel in behalve twee tweepersoonsbedden. De rest is leeg. En klinkt heel hol.

Aan het einde van de middag gaan we nog even naar de Hotsprings om de hoek lekker reelaxen in warm water met uitzicht op het meer. Als we terug komen hebben we bezoek op onze kamer.... een kakkerlak!! John helpt het beest naar de uitgang met behulp van een prullenbak. We dekken de kier onder de deur met wat doeken en een kussen af en hopen dat hij vannacht niet terug komt!!

Dag 6: Sayan - Luwak coffee - Bratur

De dag van de mooie verrassingen. Na ons ontbijt op de veranda besluiten we even een weggetje naar beneden naar de rivier te nemen. Het weggetje dat wij nemen houdt eigenlijk al gauw op. Maar er is een klein paadje tussen de struiken door. 30cm breed zand met hier en daar wat stenen. WE gokken het erop, laten we maar gaan. Nou dat hebben we geweten... dit is niet het normale pad naar beneden. We glijden een paar keer bijna weg, komen op een stukje waar we een heel smal richeltje hebben waar we voorl niet naar beneden willen vallen, en op andere plekken springen we maar gewoon naar benden. Met in ons achterhoofd dat als we hier weer omhoog moeten de Mudmasters misschien nog wel meevielen ;) Maar het was de moeite meer dan waard we komen beneden bij wat grote keien in het water en een hek met daarachter een oud vrouwtje op blote voeten en drie tanden ze wil geld anders mogen we er niet langs. We hebben heel weinig mee, maar al met al kiest ze eieren voor haar geld en neemt ze het kleine beetje aan en laat ons erdoor. Geniaal... we lopen op een smal paadje tussen kleine rijstvelden terwijl een slang voor onze voeten wegkronkelt de vlinders ons om de oren vliegen en de salamanders overal tussendoor kruipen. En nee Anneke heeft weer niet lopen gillen!!! Het uitzicht is adembenemend, de rijstvelden aan de andere kant van de kolkende rivier en daarboven en naast ons palmbomen en honderden soorten planten. Over allemaal kleine paadjes komen we uiteindelijk op een punt waar we niet verder kunnen. We lopen een stukje terug waar we een trap hebben gezien op goed geluk proberen we maar of deze ergens boven uitkomt. Halverwege staat weer een oud vrouwtje ze wijst ons de weg die naar Ubud gaat en als we daar naartoe willen moeten we bij haar betalen. Ons geld is op en we moeten gelukkig de andere kant op weer door de rijstvelden waar we op een nieuwe trap stuiten die ons tot bovenaan bij de weg brengt.

Onderweg naar Batur stoppen we even bij een bord met Luwak Coffee. We hebben wel eens zin om die koffie te proberen. Een enthousiaste man wacht ons op. En hij leid ons de struiken in en begint vol enthousiasme te vertellen over de planten en bomen die er staan. We zien lemongrass, vanille, cironella, papayabomen, gember struiken en gemberplanten ook laat hij de bonen zien waar de Luwak van eet. Hij plukt wat bessen van boom en laat ons zien hoe je die open breekt om er twee bonen in te vinden die eet het beestje op en poept ze uit. Daar maken zij dan coffee van! En die is verdomd lekker!! Hij laat ons van alles proeven en verteld honderd uit over zijn koffieplantage. Het is fantastisch. We mogen natuurlijk alles proven wat hij daar heeft en ook alles is daar te koop. Zijn enthousiasme doet wonderen want natuurlijk nemen we het een en ander mee. We maken hem nog even blij met een foto van onze Bumbel bee en gaan dan een ervaring rijker op weg naar Batur. ......internet is hier heel slecht de rest volgt nog.