Voorbereid op een rustige dag reizen en relaxen kwamen we nog even voor de nodige verrassingen te staan! Nog één keer ontbijten in het hutje aan de zee. Met uitzicht over parelwitte stranden en blauwer dan blauw water. Dan pakken we onze spullen en gaan we met een heel leuk klein traditioneel vissersbootje van Gili Meno naar Gili Trawagan. We zijn er bijna als Joh ineens roep: “Oeps! Ik ben wat vergeten. Ik had mijn zwembroek nog te drogen gehangen…. die hangt er nog!” Nu heeft hij op het eiland nog een mooie oranje Bintang (biermerk van Indonesië) zwembroek gekocht! We hebben dus nog even geshopt en gegeten voor we op de boot naar Sanur gingen. Op de boot krijgen we allemaal een flesje water en uitleg over de WC en plastic zakjes. We lachen er allemaal een beetje om, maar niet voor lang meer! Als de boot tien minuten onderweg is zijn de eerste mensen al naar achteren gerent en is de WC al steeds bezet! Gelukkig heb ik reispilletjes! Wonderpilletjes want ik heb nergens last van. En de boot vliegt af en toe! De golven klappen tegen de zijkant van de boot en gaan tot dak hoogte. We vallen af en toe van een golf naar beneden en klappen dan op het water. We worden herhaaldelijk met onze kont van de stoel gelanceerd. De kapitein doet zijn best, maar hij moet een aantal keer de motoren uitzetten en de boot op de golven laten meedeinen. Het is het ruigste boottochtje dat ik ooit heb meegemaakt en ik kijk relaxt uit het raam met een muziekje in mijn oren. Terwijl tegenover ons iemand van wit naar groen kleurt. Na 3,5 uur komen we in Sanur aan en worden we door de servicetaxi bij het hotel afgeleverd.

Ons laatste hotel op Bali, met een heerlijke douche, een hoekbad, een grote ruime wastafel met spiegels een hemelbed en…. Ja, onze privé tuin met privé zwembad! We mogen nog één nachtje genieten!