De dag van de mooie verrassingen. Na ons ontbijt op de veranda besluiten we even een weggetje naar beneden naar de rivier te nemen. Het weggetje dat wij nemen houdt eigenlijk al gauw op. Maar er is een klein paadje tussen de struiken door. 30cm breed zand met hier en daar wat stenen. WE gokken het erop, laten we maar gaan. Nou dat hebben we geweten... dit is niet het normale pad naar beneden. We glijden een paar keer bijna weg, komen op een stukje waar we een heel smal richeltje hebben waar we voorl niet naar beneden willen vallen, en op andere plekken springen we maar gewoon naar benden. Met in ons achterhoofd dat als we hier weer omhoog moeten de Mudmasters misschien nog wel meevielen ;) Maar het was de moeite meer dan waard we komen beneden bij wat grote keien in het water en een hek met daarachter een oud vrouwtje op blote voeten en drie tanden ze wil geld anders mogen we er niet langs. We hebben heel weinig mee, maar al met al kiest ze eieren voor haar geld en neemt ze het kleine beetje aan en laat ons erdoor. Geniaal... we lopen op een smal paadje tussen kleine rijstvelden terwijl een slang voor onze voeten wegkronkelt de vlinders ons om de oren vliegen en de salamanders overal tussendoor kruipen. En nee Anneke heeft weer niet lopen gillen!!! Het uitzicht is adembenemend, de rijstvelden aan de andere kant van de kolkende rivier en daarboven en naast ons palmbomen en honderden soorten planten. Over allemaal kleine paadjes komen we uiteindelijk op een punt waar we niet verder kunnen. We lopen een stukje terug waar we een trap hebben gezien op goed geluk proberen we maar of deze ergens boven uitkomt. Halverwege staat weer een oud vrouwtje ze wijst ons de weg die naar Ubud gaat en als we daar naartoe willen moeten we bij haar betalen. Ons geld is op en we moeten gelukkig de andere kant op weer door de rijstvelden waar we op een nieuwe trap stuiten die ons tot bovenaan bij de weg brengt.

Onderweg naar Batur stoppen we even bij een bord met Luwak Coffee. We hebben wel eens zin om die koffie te proberen. Een enthousiaste man wacht ons op. En hij leid ons de struiken in en begint vol enthousiasme te vertellen over de planten en bomen die er staan. We zien lemongrass, vanille, cironella, papayabomen, gember struiken en gemberplanten ook laat hij de bonen zien waar de Luwak van eet. Hij plukt wat bessen van boom en laat ons zien hoe je die open breekt om er twee bonen in te vinden die eet het beestje op en poept ze uit. Daar maken zij dan coffee van! En die is verdomd lekker!! Hij laat ons van alles proeven en verteld honderd uit over zijn koffieplantage. Het is fantastisch. We mogen natuurlijk alles proven wat hij daar heeft en ook alles is daar te koop. Zijn enthousiasme doet wonderen want natuurlijk nemen we het een en ander mee. We maken hem nog even blij met een foto van onze Bumbel bee en gaan dan een ervaring rijker op weg naar Batur. Bijna bij de Bratur stuiten we op een tol we moeten een klein bedrag betalen om hier te mogen rijden. Prima, dat doen we en dan parkeren we aan de overkant om even wat te gaan eten. Bij het parkeren zien we pas hoe fantastisch het uiticht hier is! Recht voor ons ligt een rokende smeulende vulkaan en rechts van ons nog twee bergen waarvan 1 de Angung, de hoogste berg van Bali is. Het uitzicht is echt adembenemend en we schieten dan ook direct wat mooie plaatjes. John heeft al geprobeeert ze te uploaden maar de verbinding hier is extreem slecht. Niet heel gek want na het eten zijn we een karrepad de berg af ingegaan die ons brengt naar een klein plaatsje onder aan de voet van de Batur. Midden in het lavalandschap van de berg. We zitten hier compleet opgesloten met in het noorden de vulkaan en in het zuiden het meer. Er is 1 weg uit dit dal en dat is een afvalt weg ol hobbels, kuilen en gaten stijl omhoog en een plek waar honderen vrachtwagens af en aan rijden om lavazand naar bovn te brengen. Soms verliezen ze een halve kuub en die ligt dan ineens midden op de weg. En als die daar ligt kan je er niet zoveel meeer aan doen, de vrachtwagen stopt niet want dan komt hij de berg niet meer op. iedereen rijdt er maar omheen zo goed en zo kwaad als dat kan.

Ons hotel is een redelijk simpel ding met dan ineens een giganitsche kamer, er staat niet veel in behalve twee tweepersoonsbedden. De rest is leeg. En klinkt heel hol.

Aan het einde van de middag gaan we nog even naar de Hotsprings om de hoek lekker reelaxen in warm water met uitzicht op het meer. Als we terug komen hebben we bezoek op onze kamer.... een kakkerlak!! John helpt het beest naar de uitgang met behulp van een prullenbak. We dekken de kier onder de deur met wat doeken en een kussen af en hopen dat hij vannacht niet terug komt!!